anders

Hallo lieve mensen.
Ik zit behoorlijk met mezelf in de knoop.
Half jaar geleden heb ik een super leuke jongen leren kennen.
Een vriend van mijn zwager en zus.
Vanaf het eerste moment dat we elkaar zagen en spraken wad er direct een klik.
Vanaf het eerste moment spraken we uren/dagen/weken aan een door zonder uit gepraat te zijn.
2 dagen na onze ontmoeting was het oud en nieuw en was hij als verassing bij mijn zwager en zus (met een bos bloemen).
Dag daarna zijn we naar de film gegaan (dinsdag)
Zondags zijn we uiteten gegaan.
En die woensdag daarna ben ik bij zijn ouders al gaan eten.
Ik weet het achteraf gezien is het super super snel gegaan.
Maat het voelde niet of het snel ging.
Het leek of ik hem al jaren kende en voelde zo vertrouwd en goed.
Bij zijn ouders was ook super werd met open armen ontvangen en die zaterdag bleef die gelijk bij me slapen.
Niks gebeurd trouwens hoor haha.
Hij is zo geweldig lief mooi schattig en heel erg grappig.
Had echt een beste nieuwe vriend, iemand waar ik alles mee kon delen iemand waar ik super erg mee kon lachen.
We raakte niet uitgepraat en we vertelde elkaar niet vaak genoeg hoe leuk we elkaar vonden.
Hij werkt bij defensie en daarom is die doordeweeks niet thuis.
Daarom was het juist super om hem dan weer eindelijk te zien vrijdag.
Hij was alleen erg bang dat ik weg zou gaan omdat die dat werk doet.
Maar ik zei dat ik nooit bij hem weg zou gaan.
Het feit is.. Dat hij afstand heeft gedaan.
Dat is wat me nu zo pijn doet.
De dag voor die het vertelde zij die nog hoe leuk die me vond en blij was dat die me heeft ontmoet.
Dag erna was die afstandelijk maar nog wel lief.
We waren bij zijn ouders en hadden daar gegeten.
Tot hij opeens vroeg of ik even mee naar boven wou gaan.
Hij vertelde met veel moeite dat die het niet kon nog geen relatie aan kon gaan (ik ben nooit over relatie begonnen hij wel) en moest daarbij ook huilen toen doe het vertelde.
Hij kan geen relatie aan met niemand niet op dit moment.
Hij wou me geen pijn doen en wou me niet laten wachten.
Maar hij heeft me met veel vragen laten zitten.
Antwoorden krijg ik niet.
Hij zei dat die sowieso contact wilt houden omdat die de vriendschap niet kwijt wilt.
Maar hij is nu degene die niks meer laat horen afstandelijk doet.
Lijkt wel of het hem niks doet en het alweer is vergeten.
Ik snap er helemaal niks van vooral omdat alles zo goed voelde en hij alles uitsprak hoe die zich voelde enzo.
En waarom huilt die erbij?
Pff ik zit met vragen en vooral waarom hij dit doet.
Moet ik het laten? Of juist niet ?
Help me aub. Jaslyn