Hallo ,
ik ben een vrouw van 41, getrouwd met een man met een handicap. Hij heeft een dwarslaesie, maar kan hele kleine stukjes in huis lopen met krukken. Ik ben nu 15 jaar met hem getrouwd , alleen merk ik dat ik eigenlijk nooit echt zin heb om te vrijen. Hij neemt ook altijd t iniatief eigenlijk, omdat hij wel zin heeft. Eigenlijk vind ik dat wel heel erg en ik merk ook dat ik dat steeds moeilijker ga vinden. Ik vraag me dan ook weleens af waarom ik eigenlijk nooit zin heb. Soms denk ik omdat dat komt , omdat het altijd zo’n gedoe is. Vaak spasticiteit van mijn man, waardoor zijn opwinding weer verdwijnt, vaak moet het dan ook even snel , voordat alles weer over is. Ik zelf vraag me ook weleens af of het met mijn verleden te maken heeft. Ben op mijn 7e misbruikt met lichamelijk geweld door 3 jongens. En op mijn 14e door een overbuurman van ons die veel bij ons over de vloer kwam. En op mijn 18e door de man van een oudlerares van mij waar ik op hun dochtertje paste. Eigenlijk heb ik dat nooit goed kunnen verwerken. Mijn moeder geloofde me destijds niet met die overbuurman. toen het me later nog een keer overkwam met iemand die ik kende en vertrouwde durfde ik dat niet te vertellen. Veel te bang dat ik weer niet gelooft zou worden. Heb ook nooit vriendjes gehad. Ja heel kort, maar zodra die onder mijn blouse gingen dan verstijfde ik helemaal en maakte ik t gauw uit. De man waar ik nu getrouwd mee ben is uberhaupt de enige waar ik mee heb gevreeen. Heb wel het gevoel dat me heel veel is ontnomen. Op de een of andere manier kan ik er meestal niet van genieten. T is meer een toegeven aan de behoefte van mijn man. Ik hoop dan altijd maar dat ik ook zin krijg. Soms is dat zo, maar vaak niet. Ik vind dit wel heel moeilijk, ook voor hem. Het is eigenlijk niet een normale zaak op deze manier. Maar ik heb geen idee hoe ik het tij kan keren.
Ik vind het ook een vreselijk lastig onderwerp om over te praten. Dat doe ik nu hier, redelijk anoniem , dat zou ik face tot face niet kunnen zeggen tegen iemand.
Wat zou ik nou kunnen doen? Ik weet het even niet meer.
Hartelijke groeten shantie
