een tijdje geleden heb ik ook een vraag gesteld over zwangerschap. toen vertelde ik dat ik zwanger ben.
nu heb ik een probleem met mijn vriend. ik heb een krantenwijk (ochtend krant. ) en moet dus elke ochtend om half 4 opstaan. ik heb mijn vriend al een paar keer verteld dat ik het niet alleen vol hou. het lijkt net alsof het hem niks intreseert. over 2 maanden gaan we verhuizen omdat het hier te klein is voor een baby.
en moet dan dus een half uur fietsen voor dat ik bij de depot houder ben. (waar je de kranten ophaalt.) hij zegt dat ik dat dan gewoon kan fietsen. ook al ben ik dan al 5 maanden zwanger. hij zegt dat ik dat best alleen kan tot dat ik hoogzwanger ben. nou egt niet dat wil ik echt niet meer fietsen tot 30 weken. voor mij word het nu al zwaarder en hij ziet dat niet. ik weet niet hoe ik hem dat duidelijk moet maken. hij ziet gewoon niet in dat ik veel rust nodig heb. ik moet er persee uit smorgens vroeg voor hem zodat ik zijn koffie ik kan doen. hij houd totaal geen rekening met mij. ik ben er gewoon bang voor dat hij me er dadelijk gewoon elke nacht en ochtend er uit laat gaan als ik dadelijk hoog zwanger ben en als ik straks bevallen ben. ik ben nu 11 weken oke dat ik nog vroeg maar dan nog heb ik veel rust nodig. de eerste weken zijn gewoon zwaar, overgeven, moe, je zit gewoon niet lekker in je vel. en baal er van dat een ander dat niet begrijpt. of niet accepteert dat ik straks niks zwaars mag doen. en dat zegt hij ook nog. wie doet de baby kamer dan. ik zeg jij en jij dan zegt hij. ik zeg ik ga niet zwaar tillen. en waarom niet je kan best in je eentje een bedje in mekaar zetten. hij snapt er echt niks van. ik heb nual veel last van rugpijn en duizelijgheid. ik ga niet doen waar ik me geen goed gevoel bij heb. ik weet gewoon niet wat ik hier mee aan moet. hij begrijpt gewoon niet hoe een zwangerschap gaat. oke ik zit nog in de begin vase. maar die zijn ook zwaar. en het word alleen nog maar zwaarde. ik ben dadelijk de gene die het kind er uit moet persen. hij denkt dat het allemaal zo makkelijk is. maar dat is het niet.
ik hoop dat ik een goed advies kan krijgen wat ik hier mee aan moet. wandt ik ben bang dat het me teveel word.
hij zegt dingen waar ik zo verdrietig en boos van kan worden. zoals ja ik heb niet bij een psychiater gelopen ik ben niet gek zoals jij..
mijn moeder en zijn moeder lopen er ook bij.
ik snap die jongen afentoe echt niet.
het ligt niet alleen aan hem ook aan mij maar hoe hij doet dat gaat me gewoon te ver.
ik hoop dat iemand mij hier mee kan helpen.
sorry voor het lange bericht.
ik moest even van me af schrijven.
xxx sharon
